Symulacja procesu to wirtualne odzwierciedlenie rzeczywistego procesu wykorzystywane do prowadzenia eksperymentów, testów, badań lub nauki, które może mieć postać modelu komputerowego lub skalowanego modelu rzeczywistego ( np. testy małych modeli pojazdów czy procesów produkcyjnych ).

Wizualna Interaktywna Symulacja (VIS) za pomocą bliźniaka cyfrowego polega na modelowaniu za pomocą specjalnego oprogramowania poszczególnych zdarzeń występujących w określonym czasie z uwzględnieniem ich wzajemnych powiązań, charakterystyk i potrzebnych zasobów.

Tak zbudowany model umożliwia oddanie całego bogactwa zmienności i przypadkowości z którą mamy do czynienia podczas analizy rzeczywistych procesów takich jak działanie linii produkcyjnych, ruch klientów w sklepie, przepływ informacji w firmie, transport bagażu na lotniskach itp. 

Każdy proces charakteryzujący się zmiennością, nieprzewidywalnymi zdarzeniami oraz dużą złożonością interakcji pomiędzy operacjami stanowi idealną okazję do zastosowania symulacji.

Wielu projektantów i specjalistów doskonalenia procesów dziwi się, że nie osiąga oczekiwanych wyników korzystając jedynie z klasycznych narzędzi takich jak mapy procesów i arkusze kalkulacyjne, gdyż nie zauważa bardzo prostego faktu. Analizy te najczęściej oparte są na danych uśrednionych, które nie oddają zupełnie prawdziwej natury analizowanych procesów. Analizy prowadzone na podstawie danych uśredniownych generują w najlepszym wypadku średnie wyniki, są przyczyną wielu kosztownych błędów projektowych i skutkują powolnym rozwojem organizacji.

Powinniśmy skorzystać z symulacji kiedy:

1. Projektujemy nowy proces lub ten istniejący jest trudny do obserwacji

2. Projektujemy kosztowną inwestycję i każda pomyłka niesie ryzyko dużych strat

3. Proces jest zbyt skomplikowany do prostych obliczeń za pomocą Excela

4. Bezpośrednie eksperymenty na procesie są zbyt kosztowne

5. Proces nie może zostać zatrzymany do testów

6. Usprawnienia za pomocą narzędzi L6Sigma są zbyt czasochłonne, nie dają spodziewanych efektów lub osiągnęliśmy już "sufit" możliwości danego rozwiązania

Główna korzyść to "spojrzenie w przyszłość" dające możliwość zdefiniowania najlepszych rozwiązań i eliminację strat zanim wydamy 1$ na wdrożenie zmian.

Definiujemy od razu optymalne rozwiązanie z minimalnym ryzykiem błędów nie tracąc czasu na jego ciągłe poprawianie wymagające dodatkowych zasobów i generujące zbędne koszty (tzw. Kaizen muda).

Jeżeli kogoś jeszcze stać na niekończące się kosztowne eksperymenty na realnym procesie, naukę metodą prób i błędów oraz oddawanie poza budżetem i terminem nowych projektów to może nadal działać po staremu.  Tylko czy w ten sam sposób postępuje jego konkurencja ?